کد مطلب:151449 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:255
مادر آن حضرت
فاطمه ی زهرا، دخت پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم.
و مادر حضرت زهراء - سلام الله علیهما -، خدیجه دختر خویلد بن اسد بن عبدالعزی بن قصی است. [1] .
اما درباره ی آن هاله ی تقدس كه حسین - علیه السلام - را از جانب باب و مام در میان گرفته، و در باب شرافت این خانواده ی بزرگوار در نسب و حسب، این حدیث را با هم بخوانیم:
[173] از ربیعه ی سعدی منقول است كه گفت: چون مردمان در تفضیل اختلاف كردند، بر شتر خویش برنشستم و توشه برگرفتم تا به مدینه درآمدم؛ پس بر حذیفة بن الیمان [2] وارد شدم. حذیفه مرا گفت: ای مرد! از كیانی؟ گفتم: از اهل عراق! گفت: از كجای عراق؟ گفتم: مردی ام از اهل كوفه.
گفت: روز و روزگارتان فراخ باد! ای كوفیان!
گفتم: مردمان در تفضیل اختلاف كردند؛ پس آمدم تا از تو در این باره بپرسم.
به من گفت: كسی را یافته ای كه آگاه است! و من تو را به همان می آگاهانم كه به دو گوشم شنیده و به دل گرفته و به دو چشمم دیده ام:
پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - از خانه بیرون شد و بر ما درآمد - پنداری هم اكنون چنان كه تو را می بینم، او را می نگرم - و
حسین بن علی را بر دوش داشت - پنداری دست مباركش را می بینم كه بر پای او نهاده و به سینه ی خویش چسبانیده -؛ پیامبر گفت:
این مردمان! از اختلافی كه پس از من می كنید - یعنی در باب كیستی بهترینان - باخبرم.
این حسین بن علی، به جد و جده، بهترین مردمان است. جد او، محمد است، رسول الله و سرور پیامبران؛ و جده اش، خدیجه دختر خویلد، آنكه پیش از همه ی زنان جهان به خدا و پیامبرش ایمان آورد. این حسین بن علی، به باب و مام، بهترین مردمان است.
بابش، علی بن ابی طالب است، برادر و وزیر و پسر عم رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم -؛ و كسی كه پیش از همه ی مردان جهان به خدا و پیامبرش ایمان آورد.
و مامش، فاطمه دختر محمد است، سرور زنان جهان.
این حسین بن علی، به عم و عمه بهترین مردمان است. عم او، جعفر بن ابی طالب است، آراسته به دو بال كه با آنها در هر جای بهشت كه بخواهد پرواز می كند.
و عمه اش، ام هانی دختر ابوطالب است.
این حسین بن علی، به خالو و خاله، بهترین مردمان است:
خالویش، قاسم پسر محمد رسول الله است؛ و خاله اش زینب دختر محمد رسول الله. [3] .
آنگاه پیامبر حسین را از دوش خود برگرفت و حسین پیشاپیش آن
حضرت تاتی تاتی حركت كرد و چهار دست و پا راه رفت.
سپس پیامبر فرمود:
ای مردمان! این حسین بن علی، جد و جده اش بهشتی اند؛ باب و مامش بهشتی اند؛ عم و عمه اش بهشتی اند؛ خالو و خاله اش بهشتی اند؛ خود او و برادرش بهشتی اند. هیچكش را از زادورود پیامبران آن نداده اند كه به حسین بن علی داده اند، مگر یوسف بن یعقوب را. [4] .
و مادر حضرت زهراء - سلام الله علیهما -، خدیجه دختر خویلد بن اسد بن عبدالعزی بن قصی است. [1] .
اما درباره ی آن هاله ی تقدس كه حسین - علیه السلام - را از جانب باب و مام در میان گرفته، و در باب شرافت این خانواده ی بزرگوار در نسب و حسب، این حدیث را با هم بخوانیم:
[173] از ربیعه ی سعدی منقول است كه گفت: چون مردمان در تفضیل اختلاف كردند، بر شتر خویش برنشستم و توشه برگرفتم تا به مدینه درآمدم؛ پس بر حذیفة بن الیمان [2] وارد شدم. حذیفه مرا گفت: ای مرد! از كیانی؟ گفتم: از اهل عراق! گفت: از كجای عراق؟ گفتم: مردی ام از اهل كوفه.
گفت: روز و روزگارتان فراخ باد! ای كوفیان!
گفتم: مردمان در تفضیل اختلاف كردند؛ پس آمدم تا از تو در این باره بپرسم.
به من گفت: كسی را یافته ای كه آگاه است! و من تو را به همان می آگاهانم كه به دو گوشم شنیده و به دل گرفته و به دو چشمم دیده ام:
پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - از خانه بیرون شد و بر ما درآمد - پنداری هم اكنون چنان كه تو را می بینم، او را می نگرم - و
حسین بن علی را بر دوش داشت - پنداری دست مباركش را می بینم كه بر پای او نهاده و به سینه ی خویش چسبانیده -؛ پیامبر گفت:
این مردمان! از اختلافی كه پس از من می كنید - یعنی در باب كیستی بهترینان - باخبرم.
این حسین بن علی، به جد و جده، بهترین مردمان است. جد او، محمد است، رسول الله و سرور پیامبران؛ و جده اش، خدیجه دختر خویلد، آنكه پیش از همه ی زنان جهان به خدا و پیامبرش ایمان آورد. این حسین بن علی، به باب و مام، بهترین مردمان است.
بابش، علی بن ابی طالب است، برادر و وزیر و پسر عم رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم -؛ و كسی كه پیش از همه ی مردان جهان به خدا و پیامبرش ایمان آورد.
و مامش، فاطمه دختر محمد است، سرور زنان جهان.
این حسین بن علی، به عم و عمه بهترین مردمان است. عم او، جعفر بن ابی طالب است، آراسته به دو بال كه با آنها در هر جای بهشت كه بخواهد پرواز می كند.
و عمه اش، ام هانی دختر ابوطالب است.
این حسین بن علی، به خالو و خاله، بهترین مردمان است:
خالویش، قاسم پسر محمد رسول الله است؛ و خاله اش زینب دختر محمد رسول الله. [3] .
آنگاه پیامبر حسین را از دوش خود برگرفت و حسین پیشاپیش آن
حضرت تاتی تاتی حركت كرد و چهار دست و پا راه رفت.
سپس پیامبر فرمود:
ای مردمان! این حسین بن علی، جد و جده اش بهشتی اند؛ باب و مامش بهشتی اند؛ عم و عمه اش بهشتی اند؛ خالو و خاله اش بهشتی اند؛ خود او و برادرش بهشتی اند. هیچكش را از زادورود پیامبران آن نداده اند كه به حسین بن علی داده اند، مگر یوسف بن یعقوب را. [4] .
[1] تاريخ دمشق، ترجمة الامام الحسين عليه السلام (ص 23).
[2] ابوعبدالله حذيفة بن اليمان (در گذشته به سال 36 ه. ق) از ياران جليل القدر نبي و وصي - عليهما و علي عترتهما آلاف التحية و الثناء - بشمارست.
[3] درباره ي اين دو بزرگوار كه هر دو زاده ي حضرت خديجه كبري - سلام الله عليها - هستند، نگر: مناقب آل ابي طالب عليهم السلام، ابن شهر آشوب، ط. دارالاضواء، 209 / 1.
زينب - رضي الله عنها - (كه خاله ي حضرت زينب كبري - سلام الله عليها - مي شود) هفت سال و دو ماه پس از آمدن پيامبر - صلي الله عليه و آله - به مدينه، در اين شهر درگذشته است (و به قولي، دختر خوانده ي حضرت ختمي مرتبت صلي الله علي و آله - بوده). قاسم - رضي الله عنه - در خردي در مكه درگذشته است. نگر: همان، همان ج، همان ص.
[4] مختصر تاريخ دمشق ابن منظور (126 - 5 / 7).